"I miss you like the sky misses the birds"

Το ημερολόγιο δείχνει Τρίτη 7 Απριλίου. Η αντίστροφη μέτρηση για μια συνάντηση που όλο καθυστερούσε να πραγματοποιηθεί είχε φτάσει στο τέλος. Το σημείο που θα βρισκόμασταν είχε καθοριστεί να είναι το Eightball. Μια περίεργη επιλογή που όμως αποδείχθηκε η καταλληλότερη. Σαν κινηματογραφικό trailer περνούσαν από μπροστά μου οι όμορφες αναμνήσεις. Η κυκλοφορία του "Armed angels, frustrated youth, the art of self deceit and music industry", η παρουσίασή του στα ΔΓιαμάντΓια και στη συνέχεια, στο Ξυλουργείο του Μύλου, η εμφάνιση πριν τους Liars, στη Διεθνή Έκθεση μπροστά σε 20 άτομα, στα πλαίσια προώθησης του Non linear views, η ακρόαση του “Josephine” (για περισσότερες από τρεις ώρες επέμενα να απολαμβάνω το συγκλονιστικά σπαρακτικό κάλεσμα (βασισμένο κυρίως στη φωνή και το πιάνο) ενός ερωτικά πληγωμένου που οι μνήμες του αδυνατούν να ξεθωριάσουν) στις εποχές του myspace, η πρώτη επαφή με τα νέα τραγούδα στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, ένα demo του He & She, στο studio της ΕΡΤ3 με τον Γιάννη Σημαντήρα και το Δεκέμβριο, επιτέλους, το "He & she, angry enough to keep loving in the Dark Ages" σε μια εξαιρετική συσκευασία με πλούσιο εικαστικό περιεχόμενο.

Στις 22:30 εμφανίζονται στην σκηνή οι 2l8 και αναλαμβάνουν αμέσως δράση. Μετά από ένα σύντομο πρόλογο, ξεκινάει η ιστορία του He και της She. Πρωταγωνιστές ο Κώστας Βοζίκης και οι 7 θαυμάσιοι μουσικοί που τον συνοδεύουν. Συμπρωταγωνιστές; Τσέλο, βιολιά, κοντραμπάσο, κιθάρες, theremin, τρομπέτα, τύμπανα, πιάνο. Απόλυτη ησυχία και προσοχή από 200 άτομα. Η προσέλευση απόδειξε ότι η κίνηση να διανεμηθεί ελεύθερα σε ψηφιακή μορφή το σύνολο του δίσκου ήταν σωστή (και οφείλουμε να επικροτήσουμε και την Inner Ear). Εξάλλου, όταν το αγαθό που προσφέρεις είναι θαυμάσιο, δεν έχεις λόγο να ανησυχείς αν το κοινό σε ανταμείψει αγοράζοντάς το.

Για την επόμενη μιάμιση ώρα ακολουθεί μία πολύχρωμη καταιγίδα ήχων και ανεξάντλητης έμπνευσης, με αποτέλεσμα να μας κατακλύσουν συναισθήματα χαράς, ευφορίας και αγαλλίασης. Οι λόγοι; Πρώτον, η για ακόμα μία φορά συγκλονιστική τους εμφάνιση. Θέαμα μεγαλοπρεπές. Ο Κώστας σχεδίαζε με την έντονα γλαφυρή, θεατρική φωνή του, συμβάλλοντας στη δραματική αμεσότητα των έξοχων στίχων του, ενώ παράλληλα διεύθυνε, η Λίζα και η Μαρία κεντούσαν με τα βιολιά και το theremin ένα μαγικό εργόχειρο. Ο Ηρακλής και η Χριστίνα ζύμωναν τις συνθέσεις με τα έγχορδά τους και οι Γιώργος και Παύλος τις έπλαθαν προσθέτοντας θόρυβο με τα τύμπανά τους. Και όλοι μαζί, χορωδιακά συνεισέφεραν στα φωνητικά. Η εικόνα με την ιστορία και τη μουσική αγκαλιά. Δεύτερον, το καινοτόμο πνεύμα, οι πλούσιες ενορχηστρώσεις και η άψογη συνεργασία (το οποίο συνεπάγεται αμέτρητες ώρες πρόβας). Τρίτον, η επιβεβαίωση ότι το "He & she, angry enough to keep loving in the Dark Ages" (το οποίο ακούστηκε στην ολότητά του) πρόκειται για δισκογραφικό κομψοτέχνημα. Τέλος, το ακυκλοφόρητο τραγούδι "A moment!!!" και η επιλογή των "Angel cries", "When the sun finally rose", "Still ignoring me?" από το πρώτο δίσκο ήταν ιδανικές επιλογές για αποχαιρετισμό. Αναμένουμε σύντομα επανάληψή της!

On rotation

Follow their traces